Stress

Elke twee maanden schrijf ik voor het Alblasserdamse magazine “de Kantlijn” een artikel/column met als thema Gezondheid en Balans. Deze maand over “Stress” Uiteraard deel ik mijn bijdrage ook graag hier.

Over het algemeen probeer ik dingen rustig aan te doen. Alles op z’n tijd, kalm aan, vooral niet stressen, want dat heeft geen zin. Dat is ook niet goed voor je gezondheid trouwens. Op zich klinkt dat best fijn, al die kalmte. Op zich is dat ook best fijn. Alleen meestal lukt het niet. Meestal is het toch drukker dan ik van tevoren had bedacht. Zo komt het regelmatig voor dat ik iets verkeerd heb ingeschat: ‘Ach, dat huiswerk, heb ik zó gedaan …’ en daar doe ik dan een week over … Of: ‘Wow, ik heb de héle ochtend de tijd om mijn huis eens goed schoon te maken …’ en dat ik me dan aan het einde van de ochtend afvraag hoe anderen dat doen, want ik heb alleen nog maar opgeruimd (en allerlei andere vage klusjes gedaan)! Of: ‘Wat een lekker weertje is het vandaag, ik ga onkruid wieden!’ en dat ik na twee onkruidjes de buurvrouw zie, waar ik dan heel graag een kletspraatje mee maak en, nou ja, het onkruid staat er nog steeds … Tja, het schiet niet echt op dan. En mijn lijstje met wat-ik-allemaal-nog-wil-doen wordt steeds langer. En al plan ik rustige dagen (want ik wéét dat dat belangrijk is voor me), er blijft altijd iets onrustigs in me. En die onrust, dat is stress. En stress, dat schreef ik net ook al, dat is niet goed voor je.

Bij stress komen onder andere de hormonen adrenaline, noradrenaline en cortisol vrij. Deze hormonen kunnen heel nuttig zijn, want stel dat je in een noodsituatie terecht komt (whaaaa, een beer!) dan zorgen deze hormonen ervoor dat je doet wat er moet gebeuren (vechten of vluchten). Er is pas sprake van een probleem, als je continu onder stress staat. Dat is een grote belasting voor je lichaam, want je lichaam kan dan niet goed herstellen tussendoor. Je weerstand gaat ervan omlaag en je wordt dan sneller ziek. Best vervelend. De meeste volwassenen kennen de stress symptomen wel. We weten ook dat, als de stress te lang doorgaat, we een burn-out kunnen ontwikkelen. Heel vervelend! Wat ik laatst tijdens mijn opleiding hoorde, was dat tegenwoordig burn-outs niet alleen bij volwassenen voorkomen, maar zelfs bij kinderen van 6 à 7 jaar. Dat vond ik persoonlijk ronduit schokkend. We leven in een snelle, prestatiegerichte wereld en hoewel daar ongetwijfeld goede kanten aan zitten, blijkt dat lang niet voor iedereen goed uit te pakken. Steeds meer volwassenen en nu ook kinderen hebben behoefte aan meer rust. Aan hersteltijd, aan even niets-doen-tijd, aan tijd om weer even tot jezelf te komen. Ik ook, mijn kinderen ook, en zelfs manlief moet toch bekennen dat wat rust op z’n tijd heel nodig is.

De uitdaging zit ‘m in mijn ondertussen zeer lange to-do lijst. Ik krijg deze niet af door alleen nog maar te relaxen. Hoe kan ik hier dus anders mee omgaan? Dat ik me niet zo stressig hoef te voelen? Ik hoorde laatst een inspirerend persoon hierover spreken. Hij zei dat je al heel veel stress wegneemt door jezelf niet te richten op het resultaat van wat je aan het doen bent, maar op het proces van wat je aan het doen bent! Oké, lange zin, maar het klinkt heel logisch. Als je dus de druk van de prestatie afhaalt en je alleen richt op de activiteit, geeft dat een heel ander gevoel en veel minder stress. Dus ik denk niet aan wat ik allemaal nog moet leren voor mijn volgende schooldag, nee, ik ga gewoon genieten van het leerproces. En als ik van plan ben om mijn huis te poetsen, dan zorg ik dat ik het naar mijn zin heb tijdens het opruimen en wie weet, maak ik nog wat schoon ook! En als ik na twee gewiede onkruidjes gezellig sta te kletsen met de buurvrouw, dan is dat gewoon prima en geniet ik van het contact. En m’n lijst? Wat zal ik ervan genieten om die in de prullenbak te gooien!